Willa Narutowicza – MHPRL

Głównym założeniem przy projektowaniu nowej siedziby Muzeum Polskiego Ruchu Ludowego było przywrócenie świetności wyjątkowemu miejscu jakim jest Willa Narutowicza wraz z jej otoczeniem. Poszukiwaliśmy śladów tej świetności w materiałach archiwalnych. Główna fasada Willi stanowi wizytówkę przyszłego Muzeum. Zdecydowaliśmy o przywróceniu pierwotnego frontowego naczółka nad wejściem głównym. Przywróciliśmy także pierwotny wrzecionowaty podjazd przed budynkiem. Brama frontowa została oflankowana dwoma pylonami nawiązującymi do zniszczonych w czasie wojny budynków przyległych do ulicy Parkowej. Dzięki temu wejście uzyskuje odpowiednią rangę dla przyszłej siedziby MPRL. Pozostały układ ścieżek parkowych z ławkami opływa pomnik przyrody – Topolę Narutowicza, i zmierza do w kierunku nowego pawilonu. Charakter ogrodu ma nawiązywać do znajdującego się po drugiej stronie ulicy Parku Łazienkowskiego. Projektowany pawilon ma zamykać ogród i stanowić jego dopełnienie. Przeszklona fasada otwierają go maksymalnie na otoczenie. Prosty rytm lekkiej drewnianej fasady z ciemnego drewna to współczesna architektura tła. Pawilon został maksymalnie odsunięty od Willi Narutowicza aby nie zaburzać jej skali i nie zmniejszać ogrodowego tarasu. Druga kondygnacja została wycofana, przez co bryła jest wielowymiarowa i nie dominuje nad istniejącą Willą. Pawilon otwiera się na zestopniowany taras domykając go od strony zachodniej. Dziedziniec w kontakcie z ogrodem to najważniejszy funkcjonalnie element ogrodu. To tutaj w pogodne dni będzie toczyło się życie Muzeum.

Autorzy:
Konrad Basan
Paweł Dadok
Maria Roj

Współpraca:
arch. krajobrazu Łukasz Kowalski

Głównym założeniem przy projektowaniu nowej siedziby Muzeum Polskiego Ruchu Ludowego było przywrócenie świetności wyjątkowemu miejscu jakim jest Willa Narutowicza wraz z jej otoczeniem. Poszukiwaliśmy śladów tej świetności w materiałach archiwalnych. Główna fasada Willi stanowi wizytówkę przyszłego Muzeum. Zdecydowaliśmy o przywróceniu pierwotnego frontowego naczółka nad wejściem głównym. Przywróciliśmy także pierwotny wrzecionowaty podjazd przed budynkiem. Brama frontowa została oflankowana dwoma pylonami nawiązującymi do zniszczonych w czasie wojny budynków przyległych do ulicy Parkowej. Dzięki temu wejście uzyskuje odpowiednią rangę dla przyszłej siedziby MPRL. Pozostały układ ścieżek parkowych z ławkami opływa pomnik przyrody – Topolę Narutowicza, i zmierza do w kierunku nowego pawilonu. Charakter ogrodu ma nawiązywać do znajdującego się po drugiej stronie ulicy Parku Łazienkowskiego. Projektowany pawilon ma zamykać ogród i stanowić jego dopełnienie. Przeszklona fasada otwierają go maksymalnie na otoczenie. Prosty rytm lekkiej drewnianej fasady z ciemnego drewna to współczesna architektura tła. Pawilon został maksymalnie odsunięty od Willi Narutowicza aby nie zaburzać jej skali i nie zmniejszać ogrodowego tarasu. Druga kondygnacja została wycofana, przez co bryła jest wielowymiarowa i nie dominuje nad istniejącą Willą. Pawilon otwiera się na zestopniowany taras domykając go od strony zachodniej. Dziedziniec w kontakcie z ogrodem to najważniejszy funkcjonalnie element ogrodu. To tutaj w pogodne dni będzie toczyło się życie Muzeum.

Autorzy:
Konrad Basan
Paweł Dadok
Maria Roj

Współpraca:
arch. krajobrazu Łukasz Kowalski