Stacje WKD

Elementy małej architektury istniejących 28 przystanków WKD obecnie mają różnorodny charakter i są rozmieszczone na peronach często w przypadkowy sposób. Założeniem projektu jest zebranie elementów zagospodarowania użytkowanych przez pasażerów na jednej wyrazistej linii rozciągającej się wzdłuż peronu. Ten prosty gest stanowi podkreślenie podłużnych proporcji poszczególnych stacji. Rozciągnięta linia nawiązuje do prędkości rozpędzonego pociągu, dynamiki ciągnących się trakcji kolejowych. W uniwersalnym symbolu jakim jest linia widzimy ideę, która mogłaby wytaczać kierunek rozwoju Warszawskiej Kolei Dojazdowej, zarówno w zakresie identyfikacji wizualnej jak i zagospodarowania peronów. Grafitowa, neutralna kolorystyka elementów zagospodarowania stacji stanowi nienachalne tło dla identyfikacji. W założeniu taki dyskretny, neutralny kierunek w kształtowaniu wiaty, ławek itd, sprawi, że nie będzie konieczności projektowania indywidualnych rozwiązań dla każdego z 28 przystanków i to kontekst urbanistyczny otoczenia poszczególnych stacji – architektura i układ zieleni – stanowić będzie o ich indywidualnym charakterze.

Autorzy:
Konrad Basan
Paweł Dadok
Maria Roj

Elementy małej architektury istniejących 28 przystanków WKD obecnie mają różnorodny charakter i są rozmieszczone na peronach często w przypadkowy sposób. Założeniem projektu jest zebranie elementów zagospodarowania użytkowanych przez pasażerów na jednej wyrazistej linii rozciągającej się wzdłuż peronu. Ten prosty gest stanowi podkreślenie podłużnych proporcji poszczególnych stacji. Rozciągnięta linia nawiązuje do prędkości rozpędzonego pociągu, dynamiki ciągnących się trakcji kolejowych. W uniwersalnym symbolu jakim jest linia widzimy ideę, która mogłaby wytaczać kierunek rozwoju Warszawskiej Kolei Dojazdowej, zarówno w zakresie identyfikacji wizualnej jak i zagospodarowania peronów. Grafitowa, neutralna kolorystyka elementów zagospodarowania stacji stanowi nienachalne tło dla identyfikacji. W założeniu taki dyskretny, neutralny kierunek w kształtowaniu wiaty, ławek itd, sprawi, że nie będzie konieczności projektowania indywidualnych rozwiązań dla każdego z 28 przystanków i to kontekst urbanistyczny otoczenia poszczególnych stacji – architektura i układ zieleni – stanowić będzie o ich indywidualnym charakterze.

Autorzy:
Konrad Basan
Paweł Dadok
Maria Roj